„GNOME”

Na co dzień korzystam z Fedory (i mam tu na myśli system operacyjny, a nie kapelusz), ale czasami zdarza się mi się pracować z systemem Windows, dlatego posiadam na dysku obszar współdzie­lony plików między tymi systemami. W dzisiejszym wpisie opiszę, jak poradziłem sobie z proble­mem nieestetycznych plików systemowych, które w takiej sytuacji mogą pojawić się na ekranie. Przeczytaj całość wpisu „Estetyczne współdzielenie plików między Windowsem a Linuksem, czyli jak ukryć foldery systemowe”

W dzisiejszym wpisie podzielę się z wami dwoma prostymi sposobami na dodanie polskich świąt do kalendarza środowiska GNOME. Dodane w ten sposób wydarzenia pokażą się w programie Evolution, aplikacji kalendarza, a także w powłoce graficznej GNOME Shell. Przeczytaj całość wpisu „Polskie święta w kalendarzu GNOME”

Ubuntu, najpopularniejsza desktopowa dystrybucja Linuksa, korzysta ze środowiska GNOME. Jego wygląd i zachowanie w Ubuntu różni się od tego, co znajdziemy w innych dystrybucjach takich jak Debian, Fedora czy Arch Linux. W tym wpisie pokażę, w jaki sposób „odubuntowić” GNOME w Ubuntu, aby zaznać środowiska takim, jakie stworzyli je jego autorzy. Przeczytaj całość wpisu „Jak „odubuntowić” środowisko GNOME w Ubuntu?”

Kilka dni temu opublikowałem swoją pierwszą wtyczkę do powłoki GNOME. Umożliwia ona zmianę wyglądu powłoki graficznej za pomocą własnych stylów CSS. Przeczytaj całość wpisu „Moja pierwsza wtyczka do GNOME Shell!”

Pomimo, że w niektórych przypadkach pingwin ustępuje na tym polu wiodącym systemom operacyjnym, lubię korzystać z Linuksa w sposób graficzny. Edycja plików tekstowych (na przykład konfiguracji) w graficznym edytorze jest bezproblemowa. No, chyba że trzeba akurat zmodyfikować plik systemowy, tj. należący do użytkownika root. Da się to zrobić łatwo i szybko, ale należy zrobić to poprawnie, aby przy okazji nie przysporzyć sobie kłopotów. Przeczytaj całość wpisu „Linux: jak graficznie edytować plik tekstowy jako root?”

Rok 2019 jest dla mnie szczególny. Dziesięć lat temu po raz pierwszy podłączyłem się do globalnej sieci zwanej internetem. Jest jednak jeszcze jedna okazja do świętowania. Dokładnie pięć lat temu, w październiku 2014 roku, zmieniłem system operacyjny i rozpocząłem przygodę z Tuksem, która trwa do dziś! Przeczytaj całość wpisu „Z pingwinem pięć lat minęło jak jeden dzień!”

GNOME jest najważniejszym linuksowym środowiskiem graficznym. Jest najbardziej zaawan­sowane pod względem technologicznym, rozwijane przez ogromną społeczność i wspierane przez rzeszę istotnych w świecie open source korporacji. Niestety, niektóre kontrowersyjne decyzje projektowe twórców GNOME zniechęciły użytkowników i podzieliły, i tak już pofragmentowany, świat desktopowego Linuksa na jeszcze mniejsze frakcje. O co poszło? Przeczytaj całość wpisu „Kontrowersyjne decyzje w środowisku GNOME”

Mam określone wymagania co do wyglądu i zachowania systemu operacyjnego. Z jednej strony oczekuję dużych, choć rozsądnych, możliwości konfiguracyjnych, z drugiej zaś tzw. „klasycznej metafory pulpitu”. Wychowałem się na Windows 98, nie robią więc na mnie wrażenia aplikacje UWP w Windows 10 ani piękny interfejs środowiska GNOME w konwergentnej formie. Najbliżej spełnienia moich oczekiwań są środowiska XFCE i MATE, których subiektywnego porównania dokonam w tym wpisie. Przeczytaj całość wpisu „MATE vs XFCE — subiektywne porównanie środowisk graficznych w Arch Linuksie”

Czasem warto puścić wodzę fantazji i zanurzyć się w nieznane tak jak ja, gdy ponad rok temu po raz pierwszy zajrzałem do kodu biblioteki GTK3, napisanego w nieznanym mi języku C. Ciekawość, cierpliwość i wytrwałość doprowadziły mnie do stworzenia nowego, trochę dziwnego projektu programistycznego. Przeczytaj całość wpisu „gtk3-mushrooms, czyli o grzybkowym międzymordziu próbującym przejąć władzę nad światem”